Skończyłam właśnie pakować drugą walizkę. Na zegarze widniała piąta piętnaście. I tym sposobem nie przespałam nocy i jednocześnie powstrzymując się od złych emocji. Zaraz wstanie babcia, która oznajmi, iż idzie na bazarek i czy czegoś mi nie kupić.
Zdążyłam się jeszcze przebrać w letnią piżamkę z delfinem i wskoczyć do łóżka by zdrzemnąć się na parę godzin.
Czując podświadomie w śnie, że się zaraz obudzę próbowałam się zmusić do snu...
Oczywiście jak to na ten dom przystało nigdy tu nudno nie było...
- Pauuuulina! - Krzyczał mój ukochany braciszek szarpiąc mną impulsywnie w łóżku na boki
- Jezu! We..we..weź mnie zostaw! - Mówiłam z przerwami jednocześnie ziewając
- Helena mam zawał! Ale mnie nastraszyłaś mała jędzo!
- Ja czemu? - Mówiąc te słowa myślałam, że od wczoraj coś się zmieniło... Niestety nie.
- Wołaliśmy się z milion razy a ty nadal nic! Wiesz jakie ja już myśli miałem wchodząc po schodach do ciebie?! - Spojrzałam na niego z powagą i ona na mnie, ale i tak się skończyło na bitwie na poduchy i głupawką.No nieźle przed wyjazdem będę musiała również posprzątać pióra, które są wszędzie...dosłownie!
Jak babcia to zobaczy to wesoła nie będzie.
- Dobra koniec! - krzyknęłam i spojrzałam na zegarek wiszący na ścianie - Jezu trzynasta za pięć?!
- I dziwne, że jeszcze babcia tu nie zawitała co nie?
- Babcia już do was zawituje! - mówiła głośnym tonem wchodząc po schodach, a gdy dotarła - Świeć Panie nad ich duszą... Co tu się stało?!
- To moja wina, sprowokowałem ją i tak jakoś, ten... - Czy właśnie powiedział to Kuba?
- Dzieciaki to już jedenasta w tym roku, a ja...
- Odkupie!
- Ja się dołożę! - dodałam
- Uważaj, żeby zwierzaki tego nie zjadły. A teraz chodźta ino na obiad! - wyszła zamykając za sobą drzwi
- No nieźle. - westchnęłam
- Zwierzaki?
- No tak. - zabrałam go do akwarium - Żółwie, właściwie to żółwice, malutki. To Jaś, a to Geralt. - Kuba podrapał się po głowie oznajmiając, że nic nie rozumie. - Nie pytaj dlaczego. To długa historia.Oboje zeszliśmy na obiad siadając razem w gronie z Kubą, Babcią i Dawidem(?!). Czy ja go wczoraj nie zobaczyłam? Dla pewności przytuliłam go i nasze przywitanie "elo żelo".
Obiad jak zwykle polski. Czyli mój ulubiony. Po zjedzeniu Kuba przebrał się i wyszedł z domu oznajmiając, że wybiera się na stare śmieci. Mówiąc to miał na myśli kolegów, boisko i piłkę.
Babcia zdrzemnęła się, a ja z Dawidem grałam w fifę na laptopie.
Myślami błądzę czemu tak nie jest codziennie? Dwóch braci obok. Wygłupy i zabawa. Spokój i osoba obok od której czujesz, że jesteś dla niego jedną z najważniejszych osób na świecie. Może ja już po prostu dorastam i nie ma już tych beztroskich chwil? Zastępują je problemy, których z dnia na dzień będzie nabywać...?
Tym czasem wrócił Kuba i przywiózł coś na poprawę humoru. Co to było? Nie, to nie był alkohol, ale moje ulubione...Pizza! Zanim wszedł do kuchni zdążyłam wyjąć sosy i wziąć pudełko na stół.
Babci kupił coś co ona lubi, pierogi ze szpinakiem i pietruszką. Osobiście to odchodzę od zieleniny jak najdalej.
Teraz czas pożegnania. Dawid wraca już do siebie. Łzy spływały ze smutku, nie wiem kiedy go znów zobaczę? Wziął mnie w ramiona i nie mogłam go od siebie odkleić.
- Mała, nie płacz... na pewno się zobaczymy, a może to bezie szybciej niż myślisz? - spojrzał na mnie z uśmiechem i znów przytulił.
- Nie jestem mała!- krzyknęłam ze śmiechem i dźgnęłam go palcem w brzuch.
- Babcia ona jest agresywna! Do izolatki z nią!
I odjechał. No cóż już tak jest. Co Ale co będzie jak ja wyjadę i Babunia zostanie sama? Przecież ja będę się o nią niezmiernie martwić. Ma tutaj parę lat młodszą koleżankę Panią Irenkę. Ta kobieta to przebój! Niby plotkara, ale jednak co ona nie wymyśli i od siebie doda to zawsze jest historia z życia wzięta.
Dochodzi dziesiąta w nocy. Wzięłam kąpiel z toną piany, która się poza nią wylewała, po czym siedziałam w łóżku i przeglądałam social-media.
Jezu... jutro wyjadę do Dortmundu! Do mojej ulubionej drużyny, ludzi, atmosfery. Będę mogła żyć z satysfakcją, iż " moi ludzie " są tuż po drugiej stronie ulicy.
Na pamiątkę dodałam na instagram'a zdjęcie z podpisem: Już jutro :D
Po czym wpadł Kuba...
- Nie mogę spać. - dodał trzymając w ręku swojego ulubionego jaśka. Tak właśnie jaśka.
- Niby stary, a jednak " z jaśkiem " - powiedziałam ze śmiechem akcentując kolejne słowa. Przesunęłam się i wskazałam miejsce obok siebie
- Powinienem się teraz na ciebie obrazić shreku. - dodał chowając się pod kołdrę.
- Teraz ja też.- dobrze wie, że nie lubię jak tak na mnie mówili
- Ta kołdra jest za mała na nas dwóch - Zaśmiałam się - po czym mnie przytulił i już była dobra.
nastała cisza i było słychać tylko żółwice, zegar i świerszcza za oknem. Zasnął? Nie jeszcze nie bo nie chrapie...
- Kuba. Mogę Ci zadać pytanie? - nie odpowiedział
- Kuba! - po czym oberwał z mojej nogi.
- Yyy co? Tak jasne, jasne! - zerwał się i jąkał
- A co z moimi żółwiami?- zapytałam
- A co ma być?
- No ja ich nie mogę zostawić, są moimi przyjaciółkami. - dodałam patrząc na nie.
- Możemy nalać im trochę wody i zabezpieczyć przed urazami w aucie.
- Jeju jesteś najlepszy! - przytuliłam się i próbowałam zasnąć
Następny Dzień
Szmery z dołu i głośne rozmowy Kuby z Babunia zmusiły mnie do otworzenia powiek. Jak to światło strasznie reźiło w oczy! Bolały! Ałć!
Przez moje zamknięte oczy i nieuwagę, próbując wstać z łóżka to z niego spadłam!
- Cholera jasna! - wypaliła trzymając się z kostkę.
- O już wstałaś? - Wpadł braciak nie wiadomo skąd - Coś ci się stało? Pokaż!
- Nie spadłam z łóżka na podłogę i się walnęłam, ale to chwilowe.Nim skończyłam to mówić on już trzymał w ręku maść na stłuczenia i bandaż
- Serio bandaż w pieski? - spojrzałam na niego z wypisanym na czole " Jaja sobie robisz "?
- No co? Agata mi spakowała apteczkę na drogę , a Oliwka kazała spakować bandaż w pieski. Bynajmniej będzie ci wesoło
Zeszłam na dół już wykąpana i przebrana chowając bandaż przed babcią, aby się nie martwiła. Kuba to po kimś ma ;)
Spakowałam resztę kosmetyków, których nie było zbyt dużo, telefon, mp3 do podręcznego bagażu kiedy wszedł...
- Nie pakuj laptopa. - oznajmił trzymając ręce na klatce piersiowej
- Czemu?
- U nas są trzy - dodał a ja w myślach powiedziałam: ja mam jeden ledwo działający. - z resztą z babcią raczej będziesz chciała pogadać twarzą w twarz.
- Ale...
- Nie i koniec! - zaśmialiśmy się - A teraz gdzie reszta twojego pakunku?
Wskazałam palcem na dwie małe walizki
- To tyle?
- Tak. Nie jadę na długo, a ciuchów też nie mam dużo. W szafie prawie nic nie ma
- No dobra to chodź. - Wziął moje walizki i zszedł na dół.
Babcia czekała już na podwórku, a ja nie wiedziałam jak mam się zachować. Pomogłam Kubie chować nasze rzeczy i podeszłam do najważniejszej...
- Córciu moja kochana. Baw się tam dobrze i odetchnij. Pewno będzie Ci tam lepiej. Tam są Twoje marzenia więc spełnij je!- powiedziała, a ja widziałam, że łzy już jej lecą. - A ino poznasz tam wartościowych ludzi.
Po czym pożegnała się z moim kierowcą, Ja w samochodzie to wyłam jak bóbr. W końcu to będzie nasza najdłuższa rozłąka.
- Kuba stój! - krzyknęłam po czym się zatrzymał
________________________________
No i to koniec! Spokojnie, koniec działu drugiego
Jesteś ciekaw/a co będzie dalej?
Ja ci powiem, ale twoim zadaniem jest jak zawsze zostawienie po sobie znaku
#wymuszanie :D :D
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz